🔸فرمانده‌ای که در خط مقدم می‌جنگید، نه پشت میز فرماندهی
🔹در حالی که بسیاری از فرماندهان نظامی ترجیح می‌دادند از اتاق‌های فرماندهی نبردها را هدایت کنند، شهید علی صیاد شیرازی رویکردی متفاوت داشت. او باور داشت که فرمانده باید درد رزمنده را لمس کند. به همین دلیل، در طول عملیات‌های مهمی مانند والفجر ۸ و کربلای ۵، بارها شخصاً در خط مقدم حضور پیدا کرد؛ جایی که گلوله‌ها بی‌وقفه فرود می‌آمدند و مرگ، تنها یک قدم فاصله داشت.
🔹در یکی از همین عملیات‌ها، هنگامی که ارتباط یگان‌ها با قرارگاه قطع شده بود، صیاد بدون لحظه‌ای تردید، خودش بی‌سیم به دست گرفت و در زیر باران آتش، با دویدن بین سنگرها، پیام‌های عملیاتی را منتقل کرد. یکی از همرزمانش بعدها گفت: «صیاد، جانش را کف دست گرفته بود، فقط برای اینکه بچه‌ها حس کنند تنها نیستند.»
🔹حضور او در خط مقدم نه‌تنها نقشه‌های عملیاتی را دقیق‌تر می‌کرد، بلکه انگیزه‌ای بی‌بدیل برای رزمندگان بود. مردی که به‌جای دستور دادن، کنارشان می‌جنگید.