🔸شهید مهربانی‌ها؛ پدری با دستان خالی و قلبی پر از نور
🔹شهید رمضانعلی یعقوبی جانباز ۷۰ درصد دفاع مقدس بود. در سال ۱۳۶۴، حین آموزش نیروهای اعزامی به جبهه در منطقه گلمکان، حادثه‌ای تلخ رقم خورد. او که در حال آموزش پرتاب دینامیت بود، برای جلوگیری از آسیب به دیگران، خودش داوطلب شد تا فتیله دینامیت را ببُرد؛ اما همان لحظه، دینامیت منفجر شد. قطع دست راست، نابینایی چشم راست، آسیب‌دیدگی گوش و موج‌گرفتگی شدید، همه تنها در یک لحظه.
🔹در ۳۵ سال رنج بی‌صدا بود؛ هیچ‌گاه از دردهایش نگفت.
🔹فرزندش روایت می‌کند: «در ساخت پادگانی در برزش‌آباد، با آن وضعیت جسمی، ساعت ۶ صبح می‌رفت و ۱۰ شب برمی‌گشت. همیشه مرتب و اتو‌کشیده بود. می‌گفت: شلوارم را طوری اتو کنید که با خطش بشود خربزه قاچ کرد! و بعد با مادرم از ته دل می‌خندیدند…»
🔹شهید یعقوبی نماد مردی بود که دست نداشت، اما دل داشت؛ چشمی نداشت، اما نگاهش به دنیا روشن بود.