🔸کنسرت هست اما نه برای مردم‼️ تناقض آشکار در سیاست فرهنگی مشهد
🔹مشهد سالهاست با یک تناقض آشکار در حوزه فرهنگ و موسیقی روبهروست؛ شهری که برگزاری کنسرت برای عموم مردم در آن عملاً ممکن نیست، اما اجراهای موسیقی به اشکال مختلف و با عناوین متفاوت، بارها برگزار شده است.
🔹در سالهای اخیر، خوانندگانی چون اشرفزاده، عقیلی، معتمدی، آریا، زند وکیلی و حالا بابک جهانبخش در مشهد و در قالب مراسمهای دولتی و خصوصی اجرا داشتهاند.
🔹اگر اجرای موسیقی ممنوع است، این اجراها با چه منطق و مجوزی برگزار شدهاند؟
این تناقض زمانی پررنگتر میشود که بدانیم چند روز پیش علیرضا جهانبخش در یکی از مجموعههای منتسب به یک نهاد نظامی
در مشهد اجرای زنده داشته است؛ اجرایی که در ادبیات رسمی «کنسرت» نامیده نمیشود و با عنوان «اجرا» از کنار آن عبور میکنند.
🔹آیا تغییر نام، ماهیت ماجرا را عوض میکند؟
🔹نمونه روشنتر، مهرماه ۱۴۰۲ است؛ زمانی که راغب در سالن همایشهای آستان قدس رضوی، در حرم امام رضا(ع)، به اجرای قطعه موسیقی پرداخت؛ اجرایی رسمی، علنی و بیحاشیه، اما محدود به جمعی خاص.
🔹این خوانندگان، نه زیرزمینیاند و نه فاقد محتوای فاخر. آثارشان از رسانه ملی پخش میشود و در بسیاری از شهرهای مذهبی کشور بدون مشکل روی صحنه میروند. پس چرا فقط مردم مشهد با این محدودیتها روبهرو هستند؟
🔹در همین فضا، خبر برگزاری کنسرت علیرضا قربانی در طرقبه و شاندیز مطرح و خیلی زود توسط فرماندار تکذیب شد؛ تکذیبی که بیش از شفافسازی، بر ابهامها افزود و این تصور را تقویت کرد که حتی طرح نام کنسرت هم خط قرمز است.
🔹مطالبه روشن است: اگر قرار است کنسرتی در مشهد برگزار نشود، این قانون باید برای همه اجرا شود؛ نه اینکه اجرا برای نهادهای دولتی و خصوصی آزاد و برای مردم ممنوع باشد.
#در_مشهد_چه_گذشت
@Akhbarmashhad
