✍توقع نداشتم!
🔹بی شیله پیله ازدواج کردم. داماد بدی نبودم، تا جایی که فکر می‌کنم برای خانواده همسرم سنگ تمام گذاشته ام. جوانی ام را سرمایه کردم و آنها را سر و سامان دادم.
🔹 نمی‌گویم ایرادی ندارم البته هیچکس هم نمی‌گوید دوغ من ترش است. اما آنچه در توانم بوده گذاشتم. به خاطر جر و بحثی بی خود و الکی با پدر همسرم، با وجود آن که تقصیری نداشتم و معذرت خواهی هم کردم خانواده آنها با من و خانواده‌ام قطع ارتباط کردند.
🔹 فقط یک سوال ذهنم را درگیر خود کرده و آزارم می‌دهد. اجر آن همه خوبی و نهایت سعی و تلاش، این قدر کم توجهی و بی‌احترامی است.
🔹دچار مشکل روحی و روانی شده‌ام. توقع نداشتم و این رفتارها حق من نیست.
🔹فرزانه پیرو احمدی، مشاور خانواده می‌گوید: داشتن مرزهای مشخص و سالم در رابطه با خانواده همسر، نه تنها به حفظ آرامش فرد کمک می‌کند، بلکه احترام متقابل را نیز تقویت کرده و این مرزها به معنای ایجاد محدودیت‌هایی هوشمندانه برای مدیریت بهتر تعاملات هستند. به عنوان مثال، همواره رفتار مودبانه و محترمانه را در اولویت قرار دهید.
🔹هنگام تعیین این حدود، حفظ آرامش درونی بسیار مهم است. رویکرد فرد باید گونه‌ای باشد که به زندگی مشترک صلح و آرامش بخشد و از ایجاد حساسیت‌های غیرضروری جلوگیری کند.
کنترل آرامش در این فرآیند، کلید موفقیت است.
🔹همچنین یکی از مهم‌ترین جنبه‌های مدیریت این روابط، تنظیم میزان رفت‌وآمدهاست. تعامل بیش از حد ممکن است باعث کمرنگ شدن مرزها و کاهش احترام‌ها شود. برای جلوگیری از این موضوع، بهترین راه این است یک برنامه منظم و مشخص، مثلاً یک روز در هفته برای دیدار با خانواده‌های هر دو طرف اختصاص دهید. این کار کمک می‌کند هم ارتباطات حفظ شود و هم حریم خصوصی و مرزها محترم شمرده شوند.
🔹گاهی اوقات، افراد به دلیل مهرطلبی دچار این باور اشتباه می‌شوند که وظیفه اصلی‌شان در زندگی برآورده کردن نیازها و انتظارات دیگران است. این طرز فکر معمولاً ریشه در تمایل شدید به “مهربان” و “خوب” به نظر رسیدن دارد، تا جایی که فرد برای کسب تأیید و رضایت دیگران، خود را قربانی می‌کند.
🔹شخص مهرطلب اغلب به تأیید بیرونی وابسته است. این ویژگی‌ها می‌توانند به نزدیکی بیش از حد، نیاز دائمی به تأیید، و بالا رفتن سطح انتظارات از اطرافیان منجر شوند.
🖋غلامرضا تدینی راد
#زندگی هر شب با یک داستان واقعی در مشهد مهمان شماست…
@AkhbarMashhad